සුදු පාට කළු පාට
පාසලට දාන් යන
යුනිෆොර්මයට.....
නැතුව බැරි,
දානෙකට මගුලකට
එක එක මෝස්තර
පන්සලේදී පල්ලියේදී
තැන තැන්වලදී මාරු වෙන
දුප්පත්ද පෝසත්ද
කියලා......
බර කිරත හැකි
ඇදුමේ බඳ පටියේ
වර්ණයට
වෙනස් වෙන.....
අඩිය උස හයි හිල්ස්,
අඩිය නැති ෆැලැට්,
සැන්ස්.. රබර්... හම්...
නානාවිධ
ගමනට බිමනට
දෙපා සරසන
විදි සරන
විප්රකාර
සපත්තු ජෝඩු
සෙරෙප්පු කැලි අස්සේ
අගෙයි මට
"පැලැස්ටික් මිරිවැඩි සඟල"
මුතු මැණික්
එබ්බවුවටත් වඩා.........
සහතික ඇත්ත.. බ්ලොග් ලෝකෙට සාදරෙන් පිළි ගන්නවා මචෝ!!
ReplyDeleteඅද තමා බ්ලොග් එකකින් මෙච්චර සන්තෝසයක් ලැබුවේ... හිතට මාර මෙව්වා එකක්.. කියා ගන්න බෑ.. උඹට කොහොම ස්තුති කරන්නද මන්ද..? :)
Deleteමුල් කාලෙ මෙන්ම ඒ සතුට අපි තාමත් ලබනවා..
Deleteජයෙන් ජය සහෝ !
මමත් ඒක විඳින්න බලාපොරොත්තු වෙනවා
Deleteබොහෝම ස්තුතියි
හරිම ලස්සනයි යාළු :)
ReplyDeleteබොහෝම ස්තුතියි හිරු.... මම තමා නවකයෙක්.. ඒත් ඉතින් නවක වද එපා හොඳේ
Deleteඒ ගැන නම් බය වෙන්න එපා.. මෙයා නවක වදයට සැහෙන්න විරුද්ධයි නේ!!
Deleteඑහෙනම් හලී තෝක්
Deletewelcome to blogger's world..
ReplyDeleteall the best !
Thanks sAm Ayiya... I already reader of ur blog.. Its soo nice brother :)
Deleteමම මේ කතාව මුලින්ම කියවපු දවසේ දැක්කේ කකුල් දෙකම නැති ළමයෙක්ගේ රූපයක්. ඒ හා සමානවම සංවේදී බවක් මේ රූපෙනුත් එනවා...
ReplyDeleteඔය රූප ඔක්කොම හොයා ගන්නේ මුණු පොතෙන්.. ගොඩක් අය බනිද්දි ඒකෙන් ගන්න පුළුවන් උපරිම දේ මම ගත්තා.. :) රූපේ විතරද සංවේදී..?
Delete