අපි එකම රෑනේ කුරුල්ලෝ (II)...

කියෙව්වෙ නැති නම් කියවලා එන්න........

අපි එකම රෑනේ කුරුල්ලෝ(I)...

 ඒ සිකුරදත් වෙනදා වගේම ඉර පෑව්වා. කිසි වෙනසක් නෑ. ඒත් මොන දේ කරන්නත් තව එක දවසයි. හෙට ස්පොර්ට්ස් ඩේ එක.. අල්පේශාක්‍ය මහේශාක්‍ය තිස්තුන් කෝටියක් දෙවි දේවතාවන් මතක් නොවුණට අද දවස හිමීට ප්‍රශ්නයක් නැතිව ගෙවිලා යනවා නම් කියලා හිතුණ වාර අනන්තයි.. නොගිහින් බැරි නිසාම උදේ තිබ්බ ලෙක්චර් වලට හුඟක් අය ගියේ.. හවස් වරුවම මේ වෙනුවෙන් කැප කරන්න හිතාගෙන. ලෙක්චර් එකට ගියේ නැති සිතාරා වල කැන්ටින් එක මැද්දට ආවේ මොකද්දෝ හේතුවකට.. 

සිතාරා කෑම වල සල්ලි දුන්නද...

සිත් ඉස්කොලේ ප්‍රින්සිපල්ට කතා කලාද..

මේ සිතාරා. ටී ෂර්ට් එකේ සල්ලි කාටද දෙන්න ඕනේ..

මේ මට ලණුයි උණ ගසුයි ගන්න ඕනේ... 

හතර වටෙන් එන ඔක්කොම ප්‍රශ්න වලට සිතාරා උත්තර දෙනවා. එහාට මෙහාට හැරි හැරි අහන ප්‍රශ්න ඔක්කොන්ටම උත්තර දිපු සිතාරා කොනක තිබ්බ පුටුවක වාඩි වෙලා හති ඇරියා.

ඒ ජරමර අස්සේ හරියටම.. අවුරුද්දක් තිස්සේ නොදීපු මහපොලක් දෙන්න හරියටම 5ස් වෙනිදා ලේස්ති කරලා. මොනවා කරන්නද.. බැච් එකේ වැඩ කරන උන් හුඟක් අය එදාට ඒකේ. හැමොන්ටම දුකයි. ගොඩක් අයගේ මූණු මැලවිලා. අපේ සී.සී නෝනගේ අතින් ලියවුණ ඉල්ලීම් ගොඩක් අහක ගියා. උන්ට එදා යන්නම උණා. ඒ අස්සේ සූ එකේ එක්සෑම් එකක්. ඒ කියන්නේ බයෝ අයගෙන් ලොකු උදව්වක් එදාට ගන්න බැරි වේවි.. ඒත් මේ මොන එක්සෑම් එක අස්සෙත් නිවේදන කටයුතු ටික ගාණට ලස්සනට කරලා අපිට අඩුවක් නොකරපු නිර්මාණී... ඔයාට ගොඩාක් ස්තුතියි.. වැඩ කරන්න ඉන්න ජනතාව එකින් එක ඔහොම අයින් වෙවී යද්දී.. නඳුන්,

“මේ සුදා.. ටීම් එකකට තුන් දෙනා ගානේ අපේ බැච් එකේ උන් දාලා මට ලිස්ට් එකක් දෙනවද..??” 
කියලා අහනවා. කොහේ ඉන්න උන් දාන්නද..?? කොල්ලෝ එක ටීම් එකක ඉන්න කැමති වේවිද...?? කොහොමින් කොහොම හරි.. තුන් දෙනාගේ නම් ලියන්න කොලේ ගත්තා විතරයි සුනෙතුයි දමිතුයි පැනලා කිව්වා ටීම් එකකට දාන්න කියල. ආයේ වෙන කෙල්ලෝ මොකටද..?? එශානිවත් දැම්මා ඒකට. පැය එකොලහක දොලහක මාර කට්ටක් කාලා ඒත් හදා ගත්තේ ටීම් 8ක් විතරයි..

ඒක ඒතරම් වැඩක්ද නැද්ද කියලා කරලම බලන්න.. මොකද බයෝ පිසිකල් අය කලවම් වෙන්න උදේ ඉඳන් ඉන්න පුළුවන් අය.. පොඩි උන් එක්ක ෆිට් එකේ ඉන්න අය... අව්වේ ඉන්න පුළුවන් අය.. හොයලා ඔහොම ලිස්ට් එකක් හදන එක නම් සිරාම ගේමක්... ඔය අස්සේ ෆුඩ් එකේ අය හදපු බීම එක කූල් කරන්න ශීත්කරණ වලට දාන්න බෝතල් මදි.. කොහොමින් කොහොම හරි... අරෙහෙට මෙහාට දුවලා.. අමිලලගේ බෝඩිම් වලින... අයේශලාගේ ගෙදරින්.. තව ඔය එකී නොකී මෙකී අයවලුන් ගෙනත් දීපු බෝතල් වල බීම එක දාල යාන්තමට ඒ වැඩේත් අහවර කලා.. 

ලා අඳුරත් එක්ක සැරින් සැරේ වැටෙන වැස්ස සුදාගේ හිතට ගෙනාවෙ මහ පව්කාර සිතුවිල්ලක්.. 

"හෙට වැඩේ අවුලක් වේවිද...??" 
එක එක වාහේලා පොඩි උන්ගේ විකාර කරපු හිත් වලට හෙට දවස ගැන බය නැති කරන්න.. අයියලා අක්කලාට අන්තිම වතාවට ආරාධනා කරන්න... හෙට ටී ෂර්ට් එක ඇඳන් එන්න කියන්න... ඒක නැති අයට තියෙන ඇඳුමක් ඇඳන් හරි එන්න කියන්න… බස් එක පිටත් වෙන වෙලාව... තැන… කියලා මූණූ පොතේ පොස්ට් දාන්න වගේ පොඩි පොඩි වැඩ වගයක් තිබ්බට කඩ්ඩ අවුල් මට ඒවා ටිකක් ගේමක් තමා.. 

ගගනයවත් ඇදන් බොරලැස්ගමුව ඉස්කෝලෙට යන්න ගියේ.. අපේ උන්ට අපේ වැඩේට දෙන්න පුළුවන් සපෝර්ට් එකක් දීල එන්න. කෑලි කපන්න පුලුවන් තරමේ කලුවර වැටිලා තියෙන එතන වොට් හැටේ බල්බ් එකක් පත්තු වෙනවා ඈතට දැක්ක. ඒ වෙද්දිත් වැටෙන පොද වැස්සේ තෙමි තෙමි මදුරුවෝ තල තල තෙසරුලා මාලකලා එන්ට්රඈන්ස් එකේ වැඩ. සුනෙත් දමිත් කැන්ගා.. වේනු.. ශාමින්ද.. ෆහීර් අත්වැඩ...

යාන්තමට එළිය තිබ්බ තැනකට සෙට් වෙලා.. අපි දාන්න තිබ්බ පෝස්ට් ටික දාද්දී ප්රාභාත්, උවින්දලා තවත් අයිනකට වෙලා සෘජුෆෝම් කැපුවා. එදා රෑත් අපේ වටේට සීනියර් අයියලා ඇවිත් බලන් හිටියා. ඒ අපි වෙනුවෙන්…. 

ඒ ඔක්කොම වැඩ අස්සේ... හවස ධීරසිංහ අයියා කියපු දේ අපේ හිත් නොසන්සුන් කලා.. 

“ඇයි මල්ලි, ඔයාලා බෙල්ලන්විල ගිහින් පූජාවක් කලේ නැද්ද..?? ” 

මොන දේ උනත් හත් දෙයියනේ කියලා ඔළුවට අත තියා ගන්න අපේ උන්දැලාට දෙයියන්වත් අමතක උණා. 

හෙට උදේම පන්සල් යමු එහෙනම්……

මතු සම්බන්දයි.. තව එකම එක කෑල්ලක් මග...

අපි එකම රෑනේ කුරුල්ලෝ...

වල කැන්ටින් එකේ කොනක කහ පාට මේසේ වට කරන් සුනෙත්, සහන්. නඳුන්, තාරකා, හේශාලි කීප දෙනෙක් වාඩි වෙලා..

“මේ.. ස්පොර්ට්ස් ඩේ එකේ වියදම් යන එව්වා කියන්නකෝ..”

මියුරු හඬ කෙසේ වෙතත් කොනක වාඩි වෙලා හිටිය සිතාරා කියනවා. ඒ පාර මේසේ වටේ හිටිය අය එක එක්කෙනා එක එක වියදම් කියද්දි සිතරා අතේ තිබ්බ කොලේ අයිනක ඒවා ලියවෙනවා.

“................... දාහයි………….!!

මොකක්...?? මේ පොඩි ඉවෙන්ට් එකට ................ දාහක්.. ගිය අවුරුද්දේ අයියලා අක්කලා කියපු විදියට නැටුවා කරා මොකද වියහියදම් ගැන හෙව්වේ නෑනේ. හැමෝගෙම උඩ ගිහිපු ඇස් වල තිබ්බේ.. “කොහෙන් මේ තරම් සල්ලියක් හොයන්නද..??” කියලා. ඒ ප්‍රශ්නේ තිබ්බ විදියටම ඔළුවේ තියන් එදා ආවත් හැමෝගෙම හිතේ සල්ලි ප්‍රශ්නේ හොල්මං කලා කියලා නම් සැකයක් නෑ.

අපේ ටී ෂර්ට් එක

නිල් පාට කොළ පාට එකතු කරලා හදපු ලස්සන ටී ෂර්ට් එකක් සුදාරකගේ (මං තුමා නෙමේ ) අතින් ඇඳිලා මුණු පොතෙන් දොරට වැඩපු වෙලාවේ කියා ගන්න බැරි සතුටක් ගොඩාක් අයගේ හිත් වලට ආවා. "ටී ෂර්ට් එක පට්ට... මටත් එකක් අරන් තියහන්……" වගේ කොමෙන්ට් වැටෙද්දි හිතට දැනුනේ පට්ට සතුටක්. ඒත්....... දෙයියන්ගේ මල්ලි.. මේ සැරෙත් වැට බඳීවිද...?? ............... ගාණක බජට් එකක් ටී ෂර්ට් වලට. සෙකන්ඩ් ඉයර් එකේ හිටි‍ය හුඟාක් අය නොදැකපු ටී ෂර්ට් එකකට සල්ලි දුන්නා. ඒත් මදි…… 

මොනවා කරන්නද...?? අම්මලා දුක් මහන්සියෙන් හම්බ කරලා බැංකු වල පරිස්සමට අරන් තියපු සල්ලි…. තවත් අය රස්සාවල් කරලා හම්බ කර ගනිපු සල්ලි….. ටී ෂර්ට් ටික එළියට ගන්න ලෝබ කමක් නැතුව දුන්නා. ටී ෂර්ට් ටික අපේ අතට ඇවිත් උණු උණු කැවුම් වගේ විකිණෙද්දි අපිට දැනුණ සතුට..... 200ක ඕඩර් එකක් තමන්ගේ උවමනාවට 500 වෙනකම් වැඩි කරපු ප්‍රභාත්ගේ මූණේ තිබ්බ එළිය……... පොටෝ එකකින් මිසක් අකුරු වලින් නම් කියා ගන්න බැරි වේවි.!!

ආරාධනා පත්‍ර ටික

කන්දක් තරමට කරන්න වැඩ තියෙන වෙලාවේ එක එක පාර්ශව වලින් එන ප්‍රශ්න කන්දරාවට වෙන උන් නම් “පුළුවන් එකෙක් කර ගනින්” කියලා දමලා ගහලා යද්දි අමිල නඳුන් එක්ක හයියට පිටි පස්සෙන් ගොඩක් උන් හිටිය එක ගැන ආඩම්බරයි පුතේ..!! එපාම කරපු වෙලාවක කිසිම නෑ බෑ කීමක් නැතිව ආරාධනා පත්‍ර ටික හදලා දීපු චමාලි, ඒකට උදව් කරපු හැමෝම.. ඉහළින් එන බලපෑම් එක්ක අපිට බොන්න බීම එක හදලා දීපු ෆුඩ් සයන්ස් සෙට් එක සිරා ඈ..... ඒක වචන වලට නොහැරුවට ගොඩක් අයගේ හිතේ ඒක තිබුණා. සැරින් සැරේ එනවයි කියන ප්‍රශ්න එක්ක මහානාම අයියලා ඇතුළු අපේ සීනියර් අයියලා අක්කලා අපි වටේ ඉඳන් නිදහසේ වැඩ ටික කර ගන්න දුන්නේ ලොකු සහයෝගයක්....

මේකයි කියලා තෝර ගන්න බැරි වෙන තරමට තරඟ අංග එකතු වෙද්දි සීරුවෙන් මාරුවෙන හොඳම තරඟ තෝර ගන්න ලොකු මහන්සියක් දෙන්න උණා. ලෝබ කමට වඩා ලැබුණු සල්ලි ටික අරපිරිමැස්මෙන් සිතාරාගේ පර්ස් එකෙන් එළියට ආවා. සමහර වගකිව යුතු අයටවත් හේතුවක් නැතිව සත පහක් නොදෙන තරමට සිතාරා දැඩි උණා. අරෙහෙට මෙහාට යවන ලියන ලියුම් ගොඩාක් ඉමේෂාගේ අතින් ලියවුණා. කෙටියෙන්ම කිව්වොත් අපේ බැච් එකේ නිල චීෆ් කලාක් තනතුරට ඉමේෂාට පත්වීම් හම්බුණා. පැය ගාණක විතරක් ජීවිත කාලයක් හිමි ඉරෙන ඉරන බව දැන දැනම ලක්මා,  නිරංජලා-මාලන්, ගීතාංජනගේ අතින් සුදු ඩිමයි කොළ උඩ පොස්ටර් මැවුණා.

ලක්මා

නිරංජලා-මාලන්

ගීතාංජන

වලේ කැන්ටින් එකේ කොන වාඩි වෙලා හිටිය මම ගාවින් ඇවිත් වාඩි උණ ප්‍රසාදි අක්කා මෙහෙම කිව්වා.

"මල්ලි... මෙච්චර කල් තිබ්බ ස්පොර්ට්ස් ඩේ එකට වැඩිම ඇවිත් තියෙන්නෙ 269.... පුළුවන් වේවිද ඊට වඩා ගෙන්නවන්න...... "

ප්‍රසාදි අක්කගේ මුණේ සුහදත්වය පිරුණ අභියෝගයක්....

මගේ මුණේ.......... පුංචි ප්‍රශ්නාර්තයක්........                                                                     

මතු සම්බන්දයි.. තව කෑලි දෙකක් මග...