අපි එකම රෑනේ කුරුල්ලෝ...

වල කැන්ටින් එකේ කොනක කහ පාට මේසේ වට කරන් සුනෙත්, සහන්. නඳුන්, තාරකා, හේශාලි කීප දෙනෙක් වාඩි වෙලා..

“මේ.. ස්පොර්ට්ස් ඩේ එකේ වියදම් යන එව්වා කියන්නකෝ..”

මියුරු හඬ කෙසේ වෙතත් කොනක වාඩි වෙලා හිටිය සිතාරා කියනවා. ඒ පාර මේසේ වටේ හිටිය අය එක එක්කෙනා එක එක වියදම් කියද්දි සිතරා අතේ තිබ්බ කොලේ අයිනක ඒවා ලියවෙනවා.

“................... දාහයි………….!!

මොකක්...?? මේ පොඩි ඉවෙන්ට් එකට ................ දාහක්.. ගිය අවුරුද්දේ අයියලා අක්කලා කියපු විදියට නැටුවා කරා මොකද වියහියදම් ගැන හෙව්වේ නෑනේ. හැමෝගෙම උඩ ගිහිපු ඇස් වල තිබ්බේ.. “කොහෙන් මේ තරම් සල්ලියක් හොයන්නද..??” කියලා. ඒ ප්‍රශ්නේ තිබ්බ විදියටම ඔළුවේ තියන් එදා ආවත් හැමෝගෙම හිතේ සල්ලි ප්‍රශ්නේ හොල්මං කලා කියලා නම් සැකයක් නෑ.

අපේ ටී ෂර්ට් එක

නිල් පාට කොළ පාට එකතු කරලා හදපු ලස්සන ටී ෂර්ට් එකක් සුදාරකගේ (මං තුමා නෙමේ ) අතින් ඇඳිලා මුණු පොතෙන් දොරට වැඩපු වෙලාවේ කියා ගන්න බැරි සතුටක් ගොඩාක් අයගේ හිත් වලට ආවා. "ටී ෂර්ට් එක පට්ට... මටත් එකක් අරන් තියහන්……" වගේ කොමෙන්ට් වැටෙද්දි හිතට දැනුනේ පට්ට සතුටක්. ඒත්....... දෙයියන්ගේ මල්ලි.. මේ සැරෙත් වැට බඳීවිද...?? ............... ගාණක බජට් එකක් ටී ෂර්ට් වලට. සෙකන්ඩ් ඉයර් එකේ හිටි‍ය හුඟාක් අය නොදැකපු ටී ෂර්ට් එකකට සල්ලි දුන්නා. ඒත් මදි…… 

මොනවා කරන්නද...?? අම්මලා දුක් මහන්සියෙන් හම්බ කරලා බැංකු වල පරිස්සමට අරන් තියපු සල්ලි…. තවත් අය රස්සාවල් කරලා හම්බ කර ගනිපු සල්ලි….. ටී ෂර්ට් ටික එළියට ගන්න ලෝබ කමක් නැතුව දුන්නා. ටී ෂර්ට් ටික අපේ අතට ඇවිත් උණු උණු කැවුම් වගේ විකිණෙද්දි අපිට දැනුණ සතුට..... 200ක ඕඩර් එකක් තමන්ගේ උවමනාවට 500 වෙනකම් වැඩි කරපු ප්‍රභාත්ගේ මූණේ තිබ්බ එළිය……... පොටෝ එකකින් මිසක් අකුරු වලින් නම් කියා ගන්න බැරි වේවි.!!

ආරාධනා පත්‍ර ටික

කන්දක් තරමට කරන්න වැඩ තියෙන වෙලාවේ එක එක පාර්ශව වලින් එන ප්‍රශ්න කන්දරාවට වෙන උන් නම් “පුළුවන් එකෙක් කර ගනින්” කියලා දමලා ගහලා යද්දි අමිල නඳුන් එක්ක හයියට පිටි පස්සෙන් ගොඩක් උන් හිටිය එක ගැන ආඩම්බරයි පුතේ..!! එපාම කරපු වෙලාවක කිසිම නෑ බෑ කීමක් නැතිව ආරාධනා පත්‍ර ටික හදලා දීපු චමාලි, ඒකට උදව් කරපු හැමෝම.. ඉහළින් එන බලපෑම් එක්ක අපිට බොන්න බීම එක හදලා දීපු ෆුඩ් සයන්ස් සෙට් එක සිරා ඈ..... ඒක වචන වලට නොහැරුවට ගොඩක් අයගේ හිතේ ඒක තිබුණා. සැරින් සැරේ එනවයි කියන ප්‍රශ්න එක්ක මහානාම අයියලා ඇතුළු අපේ සීනියර් අයියලා අක්කලා අපි වටේ ඉඳන් නිදහසේ වැඩ ටික කර ගන්න දුන්නේ ලොකු සහයෝගයක්....

මේකයි කියලා තෝර ගන්න බැරි වෙන තරමට තරඟ අංග එකතු වෙද්දි සීරුවෙන් මාරුවෙන හොඳම තරඟ තෝර ගන්න ලොකු මහන්සියක් දෙන්න උණා. ලෝබ කමට වඩා ලැබුණු සල්ලි ටික අරපිරිමැස්මෙන් සිතාරාගේ පර්ස් එකෙන් එළියට ආවා. සමහර වගකිව යුතු අයටවත් හේතුවක් නැතිව සත පහක් නොදෙන තරමට සිතාරා දැඩි උණා. අරෙහෙට මෙහාට යවන ලියන ලියුම් ගොඩාක් ඉමේෂාගේ අතින් ලියවුණා. කෙටියෙන්ම කිව්වොත් අපේ බැච් එකේ නිල චීෆ් කලාක් තනතුරට ඉමේෂාට පත්වීම් හම්බුණා. පැය ගාණක විතරක් ජීවිත කාලයක් හිමි ඉරෙන ඉරන බව දැන දැනම ලක්මා,  නිරංජලා-මාලන්, ගීතාංජනගේ අතින් සුදු ඩිමයි කොළ උඩ පොස්ටර් මැවුණා.

ලක්මා

නිරංජලා-මාලන්

ගීතාංජන

වලේ කැන්ටින් එකේ කොන වාඩි වෙලා හිටිය මම ගාවින් ඇවිත් වාඩි උණ ප්‍රසාදි අක්කා මෙහෙම කිව්වා.

"මල්ලි... මෙච්චර කල් තිබ්බ ස්පොර්ට්ස් ඩේ එකට වැඩිම ඇවිත් තියෙන්නෙ 269.... පුළුවන් වේවිද ඊට වඩා ගෙන්නවන්න...... "

ප්‍රසාදි අක්කගේ මුණේ සුහදත්වය පිරුණ අභියෝගයක්....

මගේ මුණේ.......... පුංචි ප්‍රශ්නාර්තයක්........                                                                     

මතු සම්බන්දයි.. තව කෑලි දෙකක් මග...