අපි එකම රෑනේ කුරුල්ලෝ (II)...

කියෙව්වෙ නැති නම් කියවලා එන්න........

අපි එකම රෑනේ කුරුල්ලෝ(I)...

 ඒ සිකුරදත් වෙනදා වගේම ඉර පෑව්වා. කිසි වෙනසක් නෑ. ඒත් මොන දේ කරන්නත් තව එක දවසයි. හෙට ස්පොර්ට්ස් ඩේ එක.. අල්පේශාක්‍ය මහේශාක්‍ය තිස්තුන් කෝටියක් දෙවි දේවතාවන් මතක් නොවුණට අද දවස හිමීට ප්‍රශ්නයක් නැතිව ගෙවිලා යනවා නම් කියලා හිතුණ වාර අනන්තයි.. නොගිහින් බැරි නිසාම උදේ තිබ්බ ලෙක්චර් වලට හුඟක් අය ගියේ.. හවස් වරුවම මේ වෙනුවෙන් කැප කරන්න හිතාගෙන. ලෙක්චර් එකට ගියේ නැති සිතාරා වල කැන්ටින් එක මැද්දට ආවේ මොකද්දෝ හේතුවකට.. 

සිතාරා කෑම වල සල්ලි දුන්නද...

සිත් ඉස්කොලේ ප්‍රින්සිපල්ට කතා කලාද..

මේ සිතාරා. ටී ෂර්ට් එකේ සල්ලි කාටද දෙන්න ඕනේ..

මේ මට ලණුයි උණ ගසුයි ගන්න ඕනේ... 

හතර වටෙන් එන ඔක්කොම ප්‍රශ්න වලට සිතාරා උත්තර දෙනවා. එහාට මෙහාට හැරි හැරි අහන ප්‍රශ්න ඔක්කොන්ටම උත්තර දිපු සිතාරා කොනක තිබ්බ පුටුවක වාඩි වෙලා හති ඇරියා.

ඒ ජරමර අස්සේ හරියටම.. අවුරුද්දක් තිස්සේ නොදීපු මහපොලක් දෙන්න හරියටම 5ස් වෙනිදා ලේස්ති කරලා. මොනවා කරන්නද.. බැච් එකේ වැඩ කරන උන් හුඟක් අය එදාට ඒකේ. හැමොන්ටම දුකයි. ගොඩක් අයගේ මූණු මැලවිලා. අපේ සී.සී නෝනගේ අතින් ලියවුණ ඉල්ලීම් ගොඩක් අහක ගියා. උන්ට එදා යන්නම උණා. ඒ අස්සේ සූ එකේ එක්සෑම් එකක්. ඒ කියන්නේ බයෝ අයගෙන් ලොකු උදව්වක් එදාට ගන්න බැරි වේවි.. ඒත් මේ මොන එක්සෑම් එක අස්සෙත් නිවේදන කටයුතු ටික ගාණට ලස්සනට කරලා අපිට අඩුවක් නොකරපු නිර්මාණී... ඔයාට ගොඩාක් ස්තුතියි.. වැඩ කරන්න ඉන්න ජනතාව එකින් එක ඔහොම අයින් වෙවී යද්දී.. නඳුන්,

“මේ සුදා.. ටීම් එකකට තුන් දෙනා ගානේ අපේ බැච් එකේ උන් දාලා මට ලිස්ට් එකක් දෙනවද..??” 
කියලා අහනවා. කොහේ ඉන්න උන් දාන්නද..?? කොල්ලෝ එක ටීම් එකක ඉන්න කැමති වේවිද...?? කොහොමින් කොහොම හරි.. තුන් දෙනාගේ නම් ලියන්න කොලේ ගත්තා විතරයි සුනෙතුයි දමිතුයි පැනලා කිව්වා ටීම් එකකට දාන්න කියල. ආයේ වෙන කෙල්ලෝ මොකටද..?? එශානිවත් දැම්මා ඒකට. පැය එකොලහක දොලහක මාර කට්ටක් කාලා ඒත් හදා ගත්තේ ටීම් 8ක් විතරයි..

ඒක ඒතරම් වැඩක්ද නැද්ද කියලා කරලම බලන්න.. මොකද බයෝ පිසිකල් අය කලවම් වෙන්න උදේ ඉඳන් ඉන්න පුළුවන් අය.. පොඩි උන් එක්ක ෆිට් එකේ ඉන්න අය... අව්වේ ඉන්න පුළුවන් අය.. හොයලා ඔහොම ලිස්ට් එකක් හදන එක නම් සිරාම ගේමක්... ඔය අස්සේ ෆුඩ් එකේ අය හදපු බීම එක කූල් කරන්න ශීත්කරණ වලට දාන්න බෝතල් මදි.. කොහොමින් කොහොම හරි... අරෙහෙට මෙහාට දුවලා.. අමිලලගේ බෝඩිම් වලින... අයේශලාගේ ගෙදරින්.. තව ඔය එකී නොකී මෙකී අයවලුන් ගෙනත් දීපු බෝතල් වල බීම එක දාල යාන්තමට ඒ වැඩේත් අහවර කලා.. 

ලා අඳුරත් එක්ක සැරින් සැරේ වැටෙන වැස්ස සුදාගේ හිතට ගෙනාවෙ මහ පව්කාර සිතුවිල්ලක්.. 

"හෙට වැඩේ අවුලක් වේවිද...??" 
එක එක වාහේලා පොඩි උන්ගේ විකාර කරපු හිත් වලට හෙට දවස ගැන බය නැති කරන්න.. අයියලා අක්කලාට අන්තිම වතාවට ආරාධනා කරන්න... හෙට ටී ෂර්ට් එක ඇඳන් එන්න කියන්න... ඒක නැති අයට තියෙන ඇඳුමක් ඇඳන් හරි එන්න කියන්න… බස් එක පිටත් වෙන වෙලාව... තැන… කියලා මූණූ පොතේ පොස්ට් දාන්න වගේ පොඩි පොඩි වැඩ වගයක් තිබ්බට කඩ්ඩ අවුල් මට ඒවා ටිකක් ගේමක් තමා.. 

ගගනයවත් ඇදන් බොරලැස්ගමුව ඉස්කෝලෙට යන්න ගියේ.. අපේ උන්ට අපේ වැඩේට දෙන්න පුළුවන් සපෝර්ට් එකක් දීල එන්න. කෑලි කපන්න පුලුවන් තරමේ කලුවර වැටිලා තියෙන එතන වොට් හැටේ බල්බ් එකක් පත්තු වෙනවා ඈතට දැක්ක. ඒ වෙද්දිත් වැටෙන පොද වැස්සේ තෙමි තෙමි මදුරුවෝ තල තල තෙසරුලා මාලකලා එන්ට්රඈන්ස් එකේ වැඩ. සුනෙත් දමිත් කැන්ගා.. වේනු.. ශාමින්ද.. ෆහීර් අත්වැඩ...

යාන්තමට එළිය තිබ්බ තැනකට සෙට් වෙලා.. අපි දාන්න තිබ්බ පෝස්ට් ටික දාද්දී ප්රාභාත්, උවින්දලා තවත් අයිනකට වෙලා සෘජුෆෝම් කැපුවා. එදා රෑත් අපේ වටේට සීනියර් අයියලා ඇවිත් බලන් හිටියා. ඒ අපි වෙනුවෙන්…. 

ඒ ඔක්කොම වැඩ අස්සේ... හවස ධීරසිංහ අයියා කියපු දේ අපේ හිත් නොසන්සුන් කලා.. 

“ඇයි මල්ලි, ඔයාලා බෙල්ලන්විල ගිහින් පූජාවක් කලේ නැද්ද..?? ” 

මොන දේ උනත් හත් දෙයියනේ කියලා ඔළුවට අත තියා ගන්න අපේ උන්දැලාට දෙයියන්වත් අමතක උණා. 

හෙට උදේම පන්සල් යමු එහෙනම්……

මතු සම්බන්දයි.. තව එකම එක කෑල්ලක් මග...